Praktijkspeuren
Geplaatst: 25 mar 2020 19:14
Vandaag met Stijnke weer heerlijk gespeurd.
Met voorzorgsmaatregelen.
Ik had mijn eigen gele hesje meegenomen om goed zichtbaar te zijn voor de juf. Normaal neemt zij er een of twee mee met opdruk dat we les hebben. Maar die worden door iedereen gebruikt en dat kon dus niet. Maar mijn eigen hesje is net zo geel alleen zonder de opdruk. De portofoon lag klaar op de picknicktafel en kon ik zelf in mijn zak hangen. Met handschoenen aan. Heb ik altijd bij het speuren, want dan houdt de lijn lekkerder vast. Afstand houden tijdens de les is geen probleem uiteraard, omdat je het grootste deel van de les het spoor volgt en dat gaat beter als er een flinke afstand tussen de loper en de zoeker in zit. In dit geval startten we zelfs pas een kwartier na de juf. Het tweede en derde spoor iets sneller.
Maar Stijnke was helemaal in haar element. Hele verhalen onderweg en tegelijk liet ze zo goed zien hoe we moesten lopen en waar het even lastiger was. Ik liep helemaal blij te zijn.
Zelfs toen ik haar vlak voor een kruising even moest stil zetten omdat ik mijn veters moest strikken om niet op mijn neus te vallen, bleef ze rustig staan, keek even om of ik in dezelfde richting bleef staan en wachtte netjes tot ik het sein gaf dat we verder konden. Geen stress of onzekerheid. Ze wist dat ze goed zat en niet stil gezet werd omdat er iets niet goed was. Dat was vroeger wel anders, maar lijkt ze nu echt kwijt te zijn. We gingen gewoon verder waar we gebleven waren.
Na de les portofoon weer op de tafel. Juf ontsmette 'm voor de zekerheid, zodat de volgende ook weer veilig kan lopen.
Geen thee na afloop en betalen via een tikkie i.p.v. pin.
Op de terugweg een versleten Smous achterin, maar ook een blije en tevreden Smous. Daar kon ik me wel bij aansluiten.
Met voorzorgsmaatregelen.
Ik had mijn eigen gele hesje meegenomen om goed zichtbaar te zijn voor de juf. Normaal neemt zij er een of twee mee met opdruk dat we les hebben. Maar die worden door iedereen gebruikt en dat kon dus niet. Maar mijn eigen hesje is net zo geel alleen zonder de opdruk. De portofoon lag klaar op de picknicktafel en kon ik zelf in mijn zak hangen. Met handschoenen aan. Heb ik altijd bij het speuren, want dan houdt de lijn lekkerder vast. Afstand houden tijdens de les is geen probleem uiteraard, omdat je het grootste deel van de les het spoor volgt en dat gaat beter als er een flinke afstand tussen de loper en de zoeker in zit. In dit geval startten we zelfs pas een kwartier na de juf. Het tweede en derde spoor iets sneller.
Maar Stijnke was helemaal in haar element. Hele verhalen onderweg en tegelijk liet ze zo goed zien hoe we moesten lopen en waar het even lastiger was. Ik liep helemaal blij te zijn.
Zelfs toen ik haar vlak voor een kruising even moest stil zetten omdat ik mijn veters moest strikken om niet op mijn neus te vallen, bleef ze rustig staan, keek even om of ik in dezelfde richting bleef staan en wachtte netjes tot ik het sein gaf dat we verder konden. Geen stress of onzekerheid. Ze wist dat ze goed zat en niet stil gezet werd omdat er iets niet goed was. Dat was vroeger wel anders, maar lijkt ze nu echt kwijt te zijn. We gingen gewoon verder waar we gebleven waren.
Na de les portofoon weer op de tafel. Juf ontsmette 'm voor de zekerheid, zodat de volgende ook weer veilig kan lopen.
Geen thee na afloop en betalen via een tikkie i.p.v. pin.
Op de terugweg een versleten Smous achterin, maar ook een blije en tevreden Smous. Daar kon ik me wel bij aansluiten.