Daarom fan van smous

[Mary]

Hierbij mijn argumenten (dit keer) om graag een smous te hebben :

Het karakter, hoewel, iedere hond is toch nog anders.
Het uiterlijk, onzin natuurlijk, geen ander ras heeft zoveel verschillen.
De maat, zelfs een grote heeft nog steeds een handzaam formaat.
De vacht, niet altijd overal los haar in huis.
De leeftijd, met een beetje geluk een aardige hoge leeftijd.
Dan het meest belangrijke : een echte familiehond.

Groetjes Mary.

[Erna]

Ik ben op een smous gevallen vanwege het karakter, rommelige uiterlijk en de afmeting. Het niet verharen is ook erg prettig. Maar we hebben hier in huis zo'n wit geval rondlopen dat zich poes noemt. Zij verhaart voor twee.
Dat er bij de smousen nog zo'n groot verschil in formaat is weet iedereen wel denk ik.
Dat het karakter niet altijd is wat je in gedachte had kan ook voorkomen. Dat is bij ieder ras denk ik wel het geval.
Onze vorige smous Tirza was moeilijk in de omgang met andere honden, dat was erg jammer.
Lisa heeft een echt smousen karakter, ze is heel erg lief en vindt alles en iedereen even leuk.

Groetjes, Erna.

[Wendy]

Waarom kozen wij voor een smous...na 13 jaar labradors gehad te hebben....

We zochten eigenlijk naar een hond met eenzelfde karakter als een lab, maar dan in een "kleinere verpakking" om het maar kort door de bocht te zeggen.
Onze 2 labradors waren hele fijne huishonden, ERG lief voor de kids ( heel belangrijk!!!) maar eigenlijk net ietsjes te groot, en te zwaar (dus ook te sterk samen..)
We wilden een kleiner ras, handzaam, makkelijker overal mee naar toe te nemen, en dan vooral op vakanties.
Ook het feit dat ze minder tot niet verharen was toch wel belangrijk.
Maar het lief zijn voor kinderen, de ideale huishond was het allerbelangrijkste!!
En natuurlijk ook het uiterlijk, dat ik erg mooi vind.

Enne....ze voldoet helemaal, die Pepper van ons !!!!!

Daarom dus !!!

[Margaret]

Waarom ik het liefste een smous wil:

Ik heb op de website hondenras.nl een test ingevuld.
http://www.hondenras.com/zoeken/index.php

En daar bleken maar een paar honden aan onze eisen te voldoen, waaronder de hollandse smous:
- weinig tot geen haar verliezen (Daniël is snel allergisch)
- middelgroot
- vriendelijk naar mens en dier
- niet fel of waaks of zenuwachtig
- houdt van een wandeling op z'n tijd

En de smous was verreweg de leukste hond! Hij doet m'n denken aan Bobby, de hond waar ik mee bent opgegroeid. Ik vind vaak langharige hondjes er gezelliger uitzien dan kortharige.

[Renate]

Toevallig ben ik ook via die website bij een smous terecht gekomen, Margaret! Ik vond honden wel leuk, maar was geen echte liefhebber. Dit is ons verhaal:

Martijn wilde al jarenlang een hond. Ik heb het al die tijd tegen gehouden. Eerst omdat we allebei fulltime werkten en ik dat geen geschikte situatie vind om aan een hond te beginnen.
Toen een paar jaar later onze meiden zijn geboren (26-04-2003), stopte ik met werken en had ik het veel te druk met de opvoeding van onze tweeling. Weer een paar jaar later begon onze battle: ik wilde een broer of zus voor Dana en Romy, Martijn graag een hond. Martijn wilde écht geen kindje meer (jammer, jammer jammer) en dus heb ik me erbij neergelegd. Ik heb ermee ingestemd op voorwaarde dat hij de hoofdverzorging op hem zou nemen (uitlaten, verzorging, wassen van de hondenspullen, puppycursus ed) én dat ik het hondje uit mocht zoeken. Martijn is namelijk gek op Jack Russels en dat vind ik (sorry voor de liefhebbers, maar dit is mijn mening) over het algemeen genomen eigenwijze, drammerige, zenuwachtige, kefferige hondjes. Ook moest het een klein hondje zijn, (want Dana en Romy waren doodsbang voor honden) maar ook weer niet het formaat 'handtas'. Ik wilde wel een echte hond en geen truttehondje.
Via de website die Margaret noemde, heb ik de test gemaakt en zo kwam de Hollandse Smoushond eruit. Ik had er nog nooit van gehoord en nog nooit één gezien. Ik heb me verder via internet ingelezen over de smous en ons begin februari 2005 op de wachtlijst laten plaatsen. In het jaar dat volgde is onze Dana ernstig ziek geweest (okt 05- mei 06) en later is Romy op (een vorm van) autisme gediagnostiseerd (jan 07) en hebben we niks ondernomen voor een hond.
Phoebe hoort er nu helemaal bij! Ik ben dol op ons hondje. Misschien nog wel gekker met haar dan Martijn. Dana was binnen een paar dagen dikke maatjes met 'haar puppy' en rolt nu regelmatig met Phoebe over de grond. Die 2 kunnen elkaar eindeloos uitdagen. Romy heeft wel een week of 6 nodig gehad om aan Phoebe te wennen, maar dieren zijn onvoorspelbaar in hun gedrag en dat is voor Romy met haar autisme een beetje eng. Romy zoekt Phoebe nooit op. Phoebe Romy ook niet, maar ze accepteren en respecteren elkaar. Phoebe heeft Romy wel over haar ergste dierenangst heen geholpen en daar ben ik blij om. Veel mensen zeggen dat Phoebe en Romy goede maatjes zullen worden als Phoebe pup-af is en wat rustiger wordt. Phoebe verwacht (in tegenstellig tot mensen) niks van Romy. Ze neemt haar zoals ze is. We zullen zien. Phoebe is voor mij een maatje en uitlaatklep. Als Romy haar autisme me eens te veel is, duik ik als Martijn thuiskomt met Phoebe (en Dana) het bos in en kan ik er weer tegen als we thuis komen!

Phoebe is precies op het goede moment bij ons komen wonen.

Groetjes, Renate

[Mary]

Sjonge Renate, wat heftig allemaal.
Wat heerlijk dat het hondje zo'n welkome uitlaatklep is.

[Ariënne]

Hoi Renate,

Jullie hebben heel wat mee gemaakt in zo'n korte tijd.
Hopelijk komen jullie nu in rustiger vaarwater! En helpt Phoebe daarbij!
Wat kan zo'n hondje veel betekenen hè!

[Renate]

Een hond kan zeker veel voor je betekenen (een half jaar geleden had ik nog gedacht: "Ja, ja... zal wel" ).
Romy kon niet mee op de reguliere peuterspeelzaal. Na een klein uurtje spelen zat ze al met haar handjes op haar oren en haar ogen dicht. Veel te druk en te hectisch. Begin februari hebben we haar van de psz afgehaald na overleg met het Medisch Kleuter Dagverblijf. Pas na de zomervakantie is er plaats op het MKD en dus is ze momenteel hele dagen thuis. Maar eind deze maand wordt ze wel vier en is toe aan iets nieuws. Dat maakt haar soms mateloos vervelend. Ze kan met haar drammen, claimen en driftbuien alle energie uit me zuigen. Na zo'n dag (gelukkig is ze meestal erg lief) is het heerlijk om met Phoebe (en meestal ook Dana) het bos in te gaan om mijn batterijen weer op te laden.
Dana is sinds mei 2006 beter, maar de bacterie die haar zo ziek maakte, kan ingekapseld nog maanden in haar lichaam overleven en opnieuw uitbreken. Sinds december 2006 zijn we uit de gevarenzone en heeft Dana net zoveel kans om de bacterie terug te krijgen als ieder ander. Het enige wat ons aan die tijd herinnert is dat Dana (en Romy ook, omdat ze ééneiïg zijn) elke dag een blikje cola moeten drinken om hun darmen in balans te houden. Staat een beetje vreemd een 4-jarige met een glas cola! Maar als dat het enige is, hoor je mij nergens meer over en leg ik nog wel aan 100 mensen uit waarom mijn dochters zo jong al aan de cola mogen/moeten.

[Mary]

In 1991 overleed mijn zus. Mijn golden was toen al oud en ernstig hartpatient.
Ik heb hem gevraagd nog een tijdje bij mij te blijven. Dat heeft hij gedaan,
nog anderhalf jaar.

[Monique]

Hoi Renate,

Mijn hond is ook mijn uitlaatklep. 6 jaar geleden kwam ik voor het eerst overspannen thuis te zitten nadat de zorgen om mijn adhd/pddnos zoon mij een poosje teveel werden. Lekker even heerlijk weglopen van de zorgen en de stress met je hondje. Daarna weer met een fris hoofd verder gaan, HEEL herkenbaar. Inmiddels is mijn zoon 14 en heb ik 2 jaar geleden nog een keer zo'n periode thuis gezeten. Hoewel onze zoon heel geirriteerd kan reageren op onze terrier (die kan soms erg schel blaffen) is onze hond wel dol op hem. Als Mart heel erg verdrietig is (hij is zeer extreem in zijn emoties) is Jip degene die hem kan troosten. En dat terwijl Mart verder nooit iets doet met die hond. Dat vind ik dan zo mooi om te zien, dat kun je niet afdwingen en aanleren maar gelukkig is die klik er

[Ariënne]

Toch weer heel bijzonder te horen (lezen) hoe belangrijk zo'n hond voor je kan zijn. Voor iedereen in zijn/haar omstandigheden.
Dat kun je met een kat (natuurlijk) ook hebben. Ik raakte flink overspannen toen ik 22 /23 jaar was en had toen heel veel aan mijn kat Otje. (Helaas werd hij niet ouder dan een maand of 9.)

[Margaret]

God dames, wat een heftige verhalen. Wat mooi om te lezen dat een hond (of kat) dan zo'n unieke rol in de familie kan opnemen.

[Wendy]

Tjeetje...
ik geloof dat iedereen zo wel iets op z'n pad tegenkomt...

Wat Renate omschrijft met Phoebe, en monique ook, nou dat had ik met mijn 2 labradors...
ook mijn zoon heeft ADHD. maar voordat je dit weet...en er dus iets mee kunt.....gaat er een lijdensweg aan vooraf. En dan niet alleen voor mezelf, maar ook voor zijn jongere zus.

Honden (of andere dieren) zijn zo geduldig met luisteren, gaan heel graag mee wandelen, en dat geeft rust, heerlijk de bossen in!!!
Ze nemen je inderdaad zoals je bent, met al je 'tekortkomingen" zoals onze maatschappij mensen vaak ziet.

Ach...en wij maken er maar een geintje van...onze Pepper past zich perfect aan in ons gezin; mijn oudste heeft dus ADHD, ik verdenk onze jongste er ook van, en onze Pepper stuiterd daar heerlijk tussendoor !!!!!
:D

[Margaret]

:D

Mooi, he?

[Erna]

Het is wel heftig wat sommige van jullie meemaken, en het is fantastisch dat dieren zo goed kunnen reageren op bepaalde dingen. Het lijkt wel of ze dit veilloos aanvoelen.

Groetjes, Erna,

[Monique]

Ik vind het erg fijn om te merken dat er meer gemeenschappelijkheden te vinden zijn tussen de forumleden dan alleen onze smous. De sfeer van het forum en de inhoud van de berichten is gewoon 'warm' :D

[Ariënne]

Fijn hè! Dat houden we zo!

[Wendy]

Ik vind het erg fijn om te merken dat er meer gemeenschappelijkheden te vinden zijn tussen de forumleden dan alleen onze smous. De sfeer van het forum en de inhoud van de berichten is gewoon 'warm' :D

Ja hé......voelt goed !!
Ik heb ook verschillende momenten per dag "behoefte" om ff te kijken of er weer nieuwe berichten zijn....
Het lijkt haast of ik jullie allemaal een beetje ken, terwijl we eigenlijk allemaal vreemde zijn voor elkaar.
We zouden elkaar bijv.bij de Efteling zomaar als wildvreemde voorbij lopen....( ik wordt hier wel filosofisch van.....) haha

[Renate]

Ik sluit me helemaal bij Wendy aan. Ben ook al lichtelijk verslaafd (ik zou nu eigenlijk even moet dweilen , maar zit weer achter de pc ). Ik zal jullie missen als ik volgende week op vakantie ben.
Maar dan heb ik wel lekker veel te lezen als ik terug kom

Groetjes, Renate

[Erna]

Ik vind het erg fijn om te merken dat er meer gemeenschappelijkheden te vinden zijn tussen de forumleden dan alleen onze smous. De sfeer van het forum en de inhoud van de berichten is gewoon 'warm' :D

Ja hé......voelt goed !!
Ik heb ook verschillende momenten per dag "behoefte" om ff te kijken of er weer nieuwe berichten zijn....
Het lijkt haast of ik jullie allemaal een beetje ken, terwijl we eigenlijk allemaal vreemde zijn voor elkaar.
We zouden elkaar bijv.bij de Efteling zomaar als wildvreemde voorbij lopen....( ik wordt hier wel filosofisch van.....) haha

Ik denk dat we ons hier allemaal thuisvoelen, en dat na zo'n korte tijd. Het is inderdaad fijn om regelmatig even te kijken. En leuk dat bijna iedereen aktief meedoen op dit forum.
Groetjes, Erna.