Geen woonwijk deze keer, maar wel een iets ouder spoor dan eerst. Iedere les komt er een minuut bij. Stijnke moet dan heel even wennen. Een ouder spoor ruikt anders dan een kakelvers spoor. De verschillen zijn nog niet zo heel groot, maar er zit een opbouw in. Als ze eenmaal op de nieuwe geur is ingesteld gaat ze er als een speer vandoor. Ze blijft het geweldig vinden.
Toen we net begonnen twee jaar geleden, liep ze zo hard, dat ze geregeld het spoor kwijt raakte in de haast. Dat is echt over. Ze controleert ook geen wildpaadjes meer, tenzij de wind erin waait en er dus geur van de juf is.
En op kruisingen heeft ze ook wat meer zelfvertrouwen gekregen. Ze hoeft niet meer per se alle paadjes te controleren. Vaak kiest ze meteen het juiste of, als er veel wind is of er is iemand anders door het spoor gelopen, ze controleert nog een ander pad. Daardoor kan ze het ook weer langer volhouden.
En ik loop dan bijna naast mijn schoenen achter haar aan. Supertrots
Het vinden van Lex 
