Gewoon spelen

[Jeanette]

Vanmiddag waren de kleinzoons er. Lekkere druktemakers hoor.
Ze vinden Stapper ook een druktemaker en dat is hij dan ook wel de eerste vijf minuten.
Daarna doken de heren in de speelkist met lego en autootjes.
Maar o o o wat wil Stapper graag meespelen. Na eerst een paar keer een lego stukje in z'n bek gepakt te hebben om daar mee voor en achter de jongens te paraderen...luid protest van de heren.....probeerde hij het met zijn knuffels. De pootloze koe werd regelmatig aan de jongens aangeboden. Helaas.....
Gelukkig ontdekten ze een uurtje later dat knuffel werpen en balletje gooien toch wel leuk was met zo'n hondenbeest. Hè hè, zag je Stapper denken
Wandelen met Stapper, aan de riem, vindt de jongste ook wel leuk. Maar het zijn helaas niet van die hondenversierders zoals bij Lisa en 'haar' kindervriendenschare.
Affijn, jongetjes zijn weer naar huis en Stapper ligt met zijn volledige knuffelstapel uitgeput in zijn mand (waar een grote mand al niet goed voor is).
Zie foto.

[Ariënne]

Het is soms wel even zoeken als de golflengte verschillend is. Maar toch halen alle partijen er dus wel hun plezier uit! Hoe vaker ze samen zijn en hoe ouder ze worden, hoe beter ze elkaar zullen aanvoelen, lijkt mij/ hoop ik.
En grappig om te zien wat er wel en wat niet lukt tussen de jongens en Stapper.
Iedereen wordt er lekker moe van in elk geval.
Lekkere mand voor Stapper!

[loes]

Wat een lief gezicht, Stapper tussen z'n speeltjes.
Ja, niet elk kind heeft direct affiniteit met dieren, maar ze zijn er in ieder geval niet bang voor. Niks zo erg als hysterisch gegil als een lieve goedwillende hond maar beweegt....

[Jeanette]

Niks zo erg als hysterisch gegil als een lieve goedwillende hond maar beweegt....

Nou, daar kunnen we over meepraten !!
We gingen eens op bezoek bij een goede kennis die in de buurt op haar kleinkinderen paste. Gillen die kinderen.... :x :x moord en brand. Ze moest de kleinste zelfs op tafel zetten...in 'veiligheid' voor die arme Stapper die er niets van begreep. We hielden het zo kort mogelijk.
Ook erg sneu voor een oma die zelf zo gek op honden is....tsja....hun moeder roept al van verre: Niet aaien hoor, want hondjes kunnen bijten...
Dat schiet niet op natuurlijk
De kleinzoons redden zich best goed. Ze zijn in ieder geval van goede wil. Het komt wel En Stapper is gelukkig nooit klein te krijgen

[Erna]

Leuke foto Jeanette, Stapper tussen zijn knuffels. Denk dat de jongens en Stapper toch plesier aan elkaar hebben beleefd, ieder op zijn eigen manier.
Bij ons is het altijd Bart die met Lisa gaat spelen, de anderen ook, maar dat is van kortere duur.
Lisa heeft een nieuw slachtoffer waar zij met haar knuffels naar toe gaat.
Julie, maar zij wil er nog niets van weten. Snapt ook nog niet wat er van haar verlangd wordt. Julie loopt inmiddels, maar als Lisa tegen haar aan loopt ligt ze ondersteboven. En als Julie op de grond zit wordt er een knuffel in haar gezicht geduwd of een staart wappert in haar ogen. Helaas voor Lisa is het dan verplicht rusten in haar mand als ze steeds bij Julie terug komt. Julie is niet bang, ze hebben zelf een Labrador Retriever.

Groetjes, Erna.

[Jeanette]

Dat klinkt erg goed Erna.
Lisa en Julie worden vast hele dikke maatjes :disco:

[loes]

Toen ik Norma kreeg, had ik 2 tussen-de-middagoppaskinderen (overblijf bestond toen niet of nauwelijks) en die waren allebei inderdaad panisch, zelfs als ze alleen maar bewoog. Die oppas heb ik toen opgeschort, want ik wilde m'n pup geen afkeer/angst voor kinderen 'aanleren'.....

[Ariënne]

Wij hadden ook van die hysterisch gillende nichtjes ten tijde van Beppie, maar niemand is gekker op honden dan deze meiden inmiddels. Het kan gelukkig verkeren dus.
Niet alles tijdens de eerste maanden van een pup!

[Erna]

Sommige kinderen hebben gewoon angst, misschien een keer een nare ervaring. Of ouders die niets met honden hebben.
Er komen hier regelmatig kinderen aan de deur die vragen of ze met Lisa mogen spelen. Kom maar binnen hoor, Lisa blij. Twee buurmeisjes zijn het, de ene heeft een tweelingzusje die bang is voor honden, dus die bange komt niet mee. De ander heeft een jonger broertje van 6 jaar. Ramon komt wel mee, maar is bang. Vraagt dan aan mij of ik Lisa wil vasthouden of naar haar mand wil sturen, dat dacht ik dus van niet. Ramon is dan meestal heel snel weer vertrokken. Zijn zusje is Isa die Lisa had getekend.

Groetjes, Erna.

[loes]

Zeker gaat het vaak over, want later heb ik weer op 1 van die kinderen gepast en toen vond hij de hond wel leuk en toen ze pups had, kreeg ik het verzoek of zij er 1 mochten. Waren behoorlijk pissig toen ik weigerde. Hieronder een foto van Mitch met volgens mij Adah. Ook nog zo iets, er waren 1 reu en 3 teefjes, maar teefjes wilde hij niet vasthouden..... Dus dat wat hij op schoot had, was altijd een reu

Img2786 (WinCE).JPG

[Ariënne]

Mooi verhaal! Dat jongetje met het reutje! Geen teefjes vast willen houden!

[Erna]

Tom en Bart wilden in het begin ook alleen de reutjes vasthouden. Want van meisjes willen ze (nog) niets weten Dat werd zelfs doorgevoerd naar de pups toe. Later is Tom helemaal gevallen voor het pupje met het ecru bandje, tsja en dat was Pien. Ik vond dat wel grappig. De jongens kunnen overigens bijzonder goed overweg met hun nichtjes Sanne, Megan en Julie.

Groetjes, Erna.

[Charlotte]

Hoe zou die er nu over denken, Loes?
Zou hij een ....je weet wel.... in spee zijn geweest?

Het gekke is dat ondanks dat mijn moeder bangig aangelegd is voor honden, wij dat met z'n drieën totaal niet overgenomen hebben. In tegendeel zelfs. Mijn zus die ook "op de Ruiver" woont heeft een hond, en die andere, heeft een aantal katten, twee paarden en op dit moment dus 14 honden!
Van katten moet mijn moeder al helemaal niets hebben. Als zij meegaat naar Didam, zit zij meestal op het puntje van haar stoel en kijkt angstig naar dat beestenspul. En al zeg je tig keer dat er niets gebeurd, het helpt niet. Dus die katten worden meestal de kamer uitgebonjourd!
Mijn oma van moeders kant had wel altijd honden. De laatste was een Airedale Terriër, en op mijn nichtjes uit Den Haag (van vaderskant) waren wij stront jaloers, die hadden allemaal een hond.
Wij moesten het jaren doen met een kanariepietje...

[Renate]

Dana is zelf ook weer bang van vreemde honden.

Toen ze in de vakantie bij opa en oma logeerde en een stuk mee ging fietsen, kwamen ze een grote, zwarte hond tegen die springend en blaffend in Dana's pijpen probeerde te bijten.
Volgens mij pa was het een jonge hond en wilde hij alleen spelen, maar op Dana heeft het erg veel indruk gemaakt. Soms moet ze gewoon huilen met uitlaten omdat ze niet meer langs een hond durft te lopen. Het is heel zielig maar ik ga haar niet dragen of een andere weg kiezen. Ze zal haar angst moeten overwinnen door regelmatig met andere honden in contact te komen.

Ik vraag nu ook regelmatig aan de diverse baasjes die we tegen komen of ik samen met Dana de hond even mag aaien. Tijd voor een smouzenwandeling

[loes]

Mijn moeder was gek op dieren, maar van honden moest ze niets hebben, vooral grote.Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis van Groningen waren onze honden wel bij mijn ouders en dan liet ze ze uiteraard uit, maar ze was altijd blij als ze geen grote honden tegenkwam.
In onze beide families is -letterlijk- geen hond te bekennen, behalve nu bij Yuri natuurlijk, dus het hele hondengedoe was voor ons 30 jaar geleden behoorlijk vreemd.

[wubke]

Ik kom uit een familie waar altijd dieren zijn. Typische rassen of zielige aanlopers, het vindt allemaal zijn plek. Een tante van mij op Rozenburg had zelfs een doodshoofdaapje. Het zou tegenwoordig ondenkbaar zijn, maar in de jaren 60 kon dat nog. Volgens mij is het beestje hoogbejaard geworden.
Ik was als kind ook nergens bang voor, zelfs een paard waar nog nooit iemand opgezeten had, kroop ik zomaar op. Zou ik nu niet meer doen, maar dat is de leeftijd denk ik, en je hebt inmiddels teveel gezien en meegemaakt om nog onbevangen te zijn, wat ook weer doorwerkt op het contact met dieren. Grote vreemde honden vind ik ook niks, maar een leven zonder dieren om mij heen is ondenkbaar. Gisterenochtend vonden we hier op straat een gillend katje van volgens mij een week of 4 oud. Ik wilde de dierenambulance bellen, maar de buren hebben zich erover ontfermd. Ze kan al zelf melk drinken van een schoteltje dus dat komt wel groot, de buurman gaat straks proberen of ze al wat blikvoer wil eten. Die mensen zijn gek op dieren en de buurvrouw (licht verstandelijk beperkt) is de koning te rijk met haar zorgenbaby. Ze hebben al twee grote katten en een duitse herder die driftig aan het kitten begon te likken dus dat komt wel goed.
Het diertje komt ergens uit huis, want het begon gelijk te spinnen toen ik het oppakte dus ik denk dat ze gewoon gedumpt is. Ik ken in de buurt geen mensen met moederpoezen en het is te klein om zelf al een heel eind op stap te gaan en een wild katje krijg je niet zomaar te pakken.
Om heel boos van te worden, maar voor veel mensen gaat het zo makkelijk. Niet meer gewenst, zet maar op straat...... :twisted:

[Erna]

Ja, erg is dat Wubke. Wij met zijn allen kunnen ons gewoon niet voorstellen dat mensen zoiets doen, maar dieren worden vaker als wegwerpartikel gebruikt. Wat dat betreft is het maar goed dat je zo lang op een Smous moet wachten, die wordt in ieder geval niet in een opwelling aangeschaft.
Wat fijn dat je buren zich hebben ontfermd over het katje, en dat ze er ook nog eens heel blij mee zijn.
Stéphane en Jeanette hebben jaren geleden ook zo'n klein katje gevonden midden op een hele drukke verkeersweg in Haarlem. Zij hebben het beestje toen ook gehouden en grootgebracht.
Ik ben ook opgegroeid met honden, Pim niet. Zij hebben vroeger nooit huisdieren gehad. Nou ja, wel vissen, maar die schaar ik niet onder de (gewone) huisdieren.

Groetjes, Erna.

[Renate]

Phoebe tijdens haar logeerpartij bij vriendinnetje Peerke. Ze zijn zo dol op elkaar.

[Erna]

Leuk die twee samen te zien spelen. Ze zijn ongeveer even groot, dat is ook wel prettig. Wat fijn dat je zo'n leuk adres voor Phoebe hebt als dat nodig is.

Groetjes, Erna.

[Jeanette]

Wat een feest.
Heel fijn dat je zo'n goed adres hebt.
Als je weet dat iedereen er van geniet...een prettig idee.