Didier

[loes]

Trouwens ook heel erg jammer voor jullie, Loes, dat het daarom niet door kon gaan met het tweede nest van Adah. Sta je al helemaal in de startblokken...

Ja, maar ik ben toch blij dat we het op tijd wisten, want als je bedenkt hoe triest het voor de eigenaars van een pup is als hun hond jarenlang op medicijnen moet en er altijd kans is dat het verslechtert. Gelukkig heeft Frodo aan Hennie een fantastische baas en is het onder controle te houden.
Maar zo heftig al bij een jonge pup zoals Sil -Bobbie, echt afschuwelijk.

[Jeanette]

Ach wat ontzettend triest.
Het arme kleintje.
Wat zullen ze er kapot van zijn.
Voor jullie ook spannend. Het mogen fokken is natuurlijk niet het allerbelangsrijkste.
Als Didier en de andere kleintjes maar geen last krijgen, daar gaat het om.
Sterkte

[loes]

Jazeker en dan is het toch hoopvol dat van de 9 pups van Binky, de 8 pups van Anka en de 5 van Adah er maar 1 epileptie heeft, dus al moeten beide ouders de aanleg in beginsel bij zich dragen het niet zo is dat veel nakomelingen getroffen worden

[Jeanette]

Dat is zeker hoopvol.
Helemaal niet gezegd dat de anderen er last van krijgen.
Genetisch ook best ingewikkeld geloof ik.

[Erna]

Maar drie maanden geworden, wat erg voor eigenaar en fokker.
Het eventueel niet mogen fokken met Didier is jammer, het belangrijkste is dat hij gezond blijft.
Loes lijkt dit op wat Lobke heeft?

[loes]

Nee, dat van Lobke is in feite geen epileptie, maar verschijnselen in verband met de stapelingsziekte.
Ik heb trouwens net foto's van Lobke in de sneeuw geplaatst. Ze gaat wel langzaam achteruit en vertoont weer puppygedrag.

[Erna]

Ja ik hoorde het van Corrie, had haar vanavond een hele poos aan de telefoon.
Jutte speelde altijd met Lobke, door haar veranderde gedrag wil Jutte dat niet meer. En Hieke denkt, ha een pup, even opvoeden. Erg triest hoor, Lobke moet nog twee worden.

[Ariënne]

Vreselijk triest...

[aboonk]

Vanmiddag een mail van Fredie van der Giessen ontvangen:

Inderdaad is het ook voor terugfokprogramma een hele slag. In de directe voorouders kom het in 7 generaties niet voor.Wel verspreid in het ras weleens bij een broer of zuster van een van de voorouders. Zo ernstig en explosief als Bobbie het had ken ik het niet van de laatste 10 (?) jaar bij de smouzen.
Ons beleid is niet te fokken met de eerste lijn, dat is vader, moeder (en eventuele kinderen).
We kunnen niet iedereen uisluiten. Dus ons beleid is bij de broers en zusters te wachten tot zij tenminste 3 jaar oud zijn. Zijn ze dan nog gezond dan kunnen we ze wel gebruiken voor de fokkerij.
Van de ouders weten we nu dat ze (in deze combinatie) de ziekte kunnen vererven, bij de nestgenoten hoeft dat helemaal niet zo te zijn. Die kunnen van elk van de ouders de "goede" genen hebben meegekregen.

De kans is dus redelijk dat er met Didier toch gefokt mag worden.

[Mary]

Dat is mooi. Eerst 3 jaar laten worden zou mijn voorkeur voor alle reuen zijn,
maar dat zal vast niet mogelijk zijn. Geen twee dekkingen snel achter elkaar
trouwens ook.

[Jeanette]

Mooi
En lekker duidelijk.

[Charlotte]

Er is dus nog volop hoop voor Didier .
Gelukkig.
Goede uitleg van Fredie.

[Erna]

Annelies goed nieuws voor Didier. Duidelijke uitleg van Fredie.

[Ariënne]

[Jeanette]

Annelies, lees je in dit verband in in het gedoe over vaccinaties.
Alle beetjes helpen om Didier in topconditie te houden.

[aboonk]

Sinds gisteren hebben we een logé in huis, Indy. Nou ken ik Indy al een hele tijd, al net zo lang als ik hier woon, maar dit is de eerste keer dat ik mee maak dat ze bij ons komt logeren. Van Douwe had ik al begrepen dat Indy van het zomer ook al eens is wezen logeren samen met haar huisgenootje Kira. Dit keer is Kira uit logeren bij de moeder van haar vrouwtje en is Indy alleen bij ons. Ik vind het wel heel gezellig, maar ze wil niet zo heel veel spelen. Ik blijf het gewoon proberen. Ze was trouwens bijna niet komen logeren, want ze werd pal voor ze zou komen loops. Alsof Douwe en ik dat erg vinden.

[Erna]

Leuk een logé in huis. De honden zullen wel proberen om Indy tot een spelletje te verleiden.

[aboonk]

Ik kan wel merken dat Indy geen smousje is, ze laat zich nog steeds niet verleiden tot spelen. Maar verder is het wel gezellig hoor, alleen af en toe wat dringen bij de vrouw. We willen allemaal tegen haar aan of op haar schoot liggen. Gelukkig wil Douwe meestal tegen haar aanliggen en is Indy veel te groot om op schoot te liggen, dus dat plekje kan ik meestal wel veroveren.
Als we 's avonds nog een eindje gaan wandelen is het fijn dat Indy erbij is. Omdat de vrouw geen drie honden aan de lijn kan houden, mag ik lekker loslopen. Ik zorg er wel voor dat ik niet te ver weg ga. Straks moet ik weer aan de lijn. Ik vind het wel best zo. Het kan ook wel eens verwarrend zijn. Dan zegt de vrouw aan de voet. Dan is het wel even dringen wie er nu echt aan de voet mag zitten, want zeg nou zelf, als je de laatste bent, dan zit je toch niet meer aan de voet? Maar kennelijk vindt de vrouw dat niet erg, want we krijgen dan geen straf. Soms los ik het maar op door pal voor Douwe te gaan zitten. Vindt hij niet echt prettig, maar hij laat het wel toe.

[Mary]

Best handig als de anderen voordoen wat de bedoeling is.

[aboonk]

Gisteren is Indy weer naar huis gegaan. Haar vrouwtje kwam haar ophalen. Wat was ze blij, alsof ze het niet goed had bij ons. Nou ja zeg, ik heb me vreselijk uitgesloofd om haar te vermaken. De laatste paar dagen wilde ze zelfs wel een beetje spelen. Ik moet zeggen dat het wel weer lekker rustig is vooral 's nachts. Wat kan ze snurken zeg.
Deze week staat er weer van alles op de planning. Woensdag mag ik weer met de vrouw mee naar de hondenschool. Ik ben daar al twee keer geweest, maar door de feestdagen en de sneeuw is het alweer een tijdje geleden. Ik ben benieuwd of die andere leuke pups er ook weer zijn. Er zijn ook een paar grote honden, maar die zijn me nog iets te wild hoor. Verder mag ik zaterdag met Douwe en de vrouw mee naar de RITS-dag. Ik weet nog niet precies wat dat is, maar Douwe is er al vaker geweest en het schijnt heel leuk te zijn. Volgens Douwe zijn daar heel veel smousjes. Nou ik laat nog wel van me horen hoe het was. Tot de volgende keer.