Find a Breeder

[loes]

Het kan ook andersom. Ik weet ook van iemand die zich afmeldde omdat ze meer een Maltezer of Shizu type had verwacht

[Martine]

Meestal niet in het echt maar op internet gezien.
Ook nu zijn er nog steeds mensen op de wachtlijst die als ze aan de beurt zijn nog nooit een smous in levende lijve hebben gezien.

Zo ging het bij ons ook.
Gelukkig klikte het geweldig...

[Trix]

Zo kan het ook gaan , maar toch vind ik het vreemd dat je voor een hond kiest die je helemaal niet kent, laat staan ooit gezien hebt. Maar goed , we hebben het natuurlijk wel over de smous en wie vindt die nou niet leuk.

[Martine]

Kind, ik had destijds geen idee; was zo groen als gras...

Het enige dat ik heel zeker wist is dat ik een hond wilde; mijn hele leven lang al. Op mijn manier heb ik me goed voorbereid; ik kwam uit een hondloze omgeving en dacht goed bezig te zijn. Wat had ik nou voor een referentiekader...?
Ik heb vele boeken doorgespit en een uitgebreide vragenlijst op: http://www.welkehondpastbijjou.nl ingevuld. Daar kwamen vragen aan de orde waar ik zelfs nog nooit bij stil heb gestaan. bijv: Mag de hond verharen? Ik wist niet eens dat er ook honden zijn die niet verharen, maar het leek me eigenlijk wel handig...
Uit de test bleek dat 26 hondenrassen kennelijk bij mij pasten en toen heb ik op de fotootjes geklikt. Ik had nog nooit van een Smous gehoord, maar zodra ik een foto van hem zag, was ik verkocht; liefde op het eerste gezicht. Dat werd het dus: een Hollandse Smoushond!
Ik heb me bij Fredie op de wachtlijst laten zetten en het leven hervatte hier weer zijn normale ritme. Ik vond die wachtlijst van 2 jaar wel prima: dan waren de jongens hier op een (volgens mij) ideale leeftijd en konden wij langzaam aan het idee gaan wennen dat ons leven zou gaan veranderen. Geen haar op mijn hoofd heeft bedacht dat ik wel eens kon gaan proberen er een live te gaan bekijken. Ik zou niet weten hoe ik dat moest aanpakken. (ik had toen nog helemaal geen computerkennis, dus kende echt de website van de club nog niet)
Toen ik werd gebeld dat een reutje voor ons was geboren heb ik me aangemeld op het forum van Ria. (doodeng vond ik dat) Daar leerde ik dat de manier waarop ik werd benaderd door de fokster helemaal niet zo normaal was. Ik mocht pas na een maand komen kijken en werd er nauwelijks bij betrokken. Ook kwam hij uit een nest van 2 en werd ik op het forum gewezen op het feit hoe belangrijk een goede start wel niet was.
Na veel wikken en wegen heb ik afgezien van deze pup; ik scheen bovenaan de wachtlijst te blijven staan en hoefde niet opnieuw 2 jaar te wachten. (wist ik allemaal niet)
Intussen was er via Ria's webcam een nestje te bewonderen; vele uren zat ik naar het scherm te staren. We mochten wel een keertje live komen kijken vertelden ze! Dat liet ik mij geen 2 keer zeggen en datzelfde weekend tuften wij het land door; op naar onze allereerste ontmoeting met een echte Smous. (Ze waren kleiner dan ik vooraf gedacht had) Het toeval (en enorme geluk) wilde dat er bij Ria een reutje plotseling niet naar een eerder uitgekozen eigenaar zou gaan. Ria en Clementine vroegen of ik... NATUURLIJK wilde ik dat! Uitgerekend een pupje uit een nest wat ik dagenlang via de webcam had zitten bewonderen; we voelden ons de koning te rijk.
De rest is geschiedenis; Bobbie woont inmiddels al weer 8 jaar bij ons en dankzij hem zijn we hondenbezitters en -kenners geworden...

[Maureen]

Wij hadden ook nog nooit een Smous in het echt gezien. Wel een bastaardje gehad en later een Beagle. Daar wilden we een hond bij maar geen tweede Beagle. Omdat de vader van Lies vroeger altijd over de Smous zat te vertellen, was het voor haar een begrip al had ze er nooit eentje gezien. Toen ze een artikel tegen kwam over het TFP was het meteen helder: zo'n Smous zou er komen.
Internet hadden we nog niet. We stonden op de wachtlijst en lazen wat we in (dieren)tijdschriften konden vinden. Toen wij het telefoontje kregen, bleken we tot de weinigen te behoren die niet met vakantie waren en waren de pups al enige weken oud. En ergens op de grens tussen Groningen en Friesland te wonen. Lies werkte nog en ik had geregeld weekenddiensten en vroege en late. Even puppy kijken was er gewoon niet bij.
Toen we kwamen liepen het hele spul buiten in een zitkuil. Twee kwamen er stralend op ons af, een reu en een teef. De rest trok zich wat angstig terug.
Wij mochten kiezen: een teefje met Smouzige vacht en erg terughoudend, of het teefje dat op ons af kwam, met een erg gladde vacht. Dat werd onze Mijntje. We hebben nooit spijt gehad, zij heeft altijd een Bordervacht gehouden zonder garnituur en we mochten niet met haar fokken. De enige keer in haar leven dat ze tegen iemand gegromd heeft, was uitgerekend mevr. Barkman. Ze deed toen zo terughoudend, dat ze ( in combinatie met haar foute vacht) niet mee mocht doen.
Jaren later lazen we dat haar zussen, met wie wel gefokt was, allemaal problemen hebben gehad tijdens de bevalling. Eentje was er zelfs bij overleden......En daar is onze Baukje een nazaat van via vader. Onze Mijntje is bijna 17 jr. geworden en door haar zijn we nog steeds "aan de Smous"

[loes]

Dat vele jaren geleden een smous zo werd aangeschaft is vrij gebruikelijk maar tegenwoordig moet men toch beter weten.
Een hond houden was vroeger ook heel wat eenvoudiger dan nu in ons overvolle land met de vele verboden.

[Trix]

Ja ,mooie verhalen , en zo als ik al eerder zei , het kan ook goed aflopen.
Toen de smous voor ons uit de test kwam ( hadden eerst 2 norwichterriers) zijn we direct op de site gaan kijken en zagen dat er twee weken later een wandeling werd gehouden en maand later een ritsdag , die hebben wij beide bezocht. Wandeling was in Appelscha en dat was vanuit de bollenstreek wel een eind rijden , maar wat waren wij verrukt toen we daar op de parkeerplaats aan kwamen . Ik wist niet wat zag , geweldig, en wat ook vooral opviel was hoe iedereen met elkaar omging .
Dat waren wij niet gewend , want ooit een clubmatch en een nakomelingsdag met onze norwichterriers gedaan, wat een vreemd gedoe was dat , die mensen zien elkaar alleen maar als concurrenten , en is er heel veel haat en nijd .(tenminste 18 jaar geleden) .
Misschien praat ik wel voor mijn beurt en is 5 oktober (clubmatch) ook wel de concurrentie die voor een heel ander sfeertje zorgt. Maar wij zijn er bij en zullen het beleven.

[Maureen]

Dat vele jaren geleden een smous zo werd aangeschaft is vrij gebruikelijk maar tegenwoordig moet men toch beter weten.
Een hond houden was vroeger ook heel wat eenvoudiger dan nu in ons overvolle land met de vele verboden.

Dat is ook zo Loes. Met meer mensen, meer honden en veel meer regels komt er ook bepaald meer kijken bij het houden van een hond.
En met internet, de clubsite en het forum kun je ook volop kennismaken met echte Smousjes. Als ik nu zou moeten kiezen, zou ik het ook anders doen. Misschien zelfs met zoveel ondernemingslust als Jolanda en Trix

[Trix]

Ah , dank je

[e kuilboer]

Jeetje Loes, meen je dat nou? Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er mensen zijn die zich voor een "soort-hond-ras" op een wachtlijst laten zetten en niet eens weten wat voor hond ze dan krijgen... dat kan toch niet... grrrrrr Hopen maar dat er alleen maar serieuze mensen voor ons zijn Trix, of dat ze alsnog kiezen voor een malthezertje

[Trix]

Vreemd , voor een smous op de wachtlijst en dan uiteindelijk voor een malthezer kiezen , die overeenkomst zie ik niet . Maar Ellen , ik vind het best , schiet het lekker op voor ons

[Erna]

Wij hadden Pasje gehad, 14 jaar geworden. Een boerenfox hondje.
De volgende hond moest ongeveer net zo groot zijn. Naar kleinere of grotere honden ging niet onze voorkeur uit.
Nog nooit van een smous gehoord, natuurlijk ook niet gezien. ik heb de smous ontdekt door erover te lezen.
Maar ook het Kooikerhondje trok ons erg aan. Dus een boekje gekocht over dat ras. Van de smous bestond toen nog geen boekje.
Omdat we meer van de smous wilden weten hebben we een jaarvergadering bijgewoond. Ja dan van je met je neus in de boter, want er waren genoeg smousjes aanwezig.
We waren verkocht. In de zomer van 1990 deed Tirza haar intrede bij ons.
Zij is op 12 jarige leeftijd onverwacht overleden. Toen gold de regel nog dat je als je een smous had gehad voorrang zou hebben op een pup als je weer een smousje wilde hebben. Wij hebben van die regel geen gebruik gemaakt vanwege een verhuizing. Hebben een paar maanden in een vakantiehuisje gewoond omdat we ons oude huis moesten opleveren en nog niet de sleutel van ons nieuwe huis konden krijgen.
Niet een goede periode om een pup op te voeden.
Tsja, en dan vervalt het voorrecht om sneller een pup te krijgen. We hebben twee jaar en vier maanden op onze Lisa moeten wachten. Duurde eideloos lang, maar wat een topper is onze Lies. Ja, en dan ben je die ruim twee jaar wachten ook zo weer vergeten.

[loes]

Toen wij een hond wilden (niemand van onze naaste familie had een hond) waren de ruigharige hondjes zoals Norwich en Norfolk, cairn, border onze favorieten op papier. We zijn toen naar de Winner gegaan om ze in het echt te zien. N&N vielen af omdat we ze toch wel wat klein vonden, de border net iets te kaal, maar op de cairn vielen we en we zijn nog steeds weg van ze. Dus werd het een cairn, een echte doerak. In die dagen bezochten we wel eens een clubmatch en zagen daar voor het eerst de smous. We hadden allebei zoiets van: dat is precies wat we zochten, ruigharig, een lieve uitstraling , prima formaat en lange benen. Het was dit hondje

264 pepi1 (Mobile).JPG

We gingen dus op de wachtlijst en na 9 maanden kregen we een kleindochter van Pepi: Catrijn (Trieneke).
Het was een heel lief smousje en de ondeugende cairn en zij konden het samen prima vinden. De cairn is 17 jaar en 4 maanden geworden, 3 maanden later op 16,5 jarige leeftijd verloren we ook onze 1e smous.
Door dit smousje zijn we al sinds 1978 bij het ras betrokken. We deden een enkele tentoonstelling, wat regionale clubmatches (met zoonlief als Koetsiertje bij de Kind Hond Show), waren bij de jaarlijkse rassenparades (ook daar waren de kinderen in thema verkleed) in het Vondelpark, de dierenshows in de Groenoordhallen in Leiden...
Toen onze beide hondjes overleden waren en Otje van Maria drachtig was hebben we op een van Abtswoude hondje gewacht en dat werd Norma, die qua karakter tussen onze cairn en onze smous in zat. Ik was dol op haar.
Helaas mocht ze maar ruim 6 worden, maar gelukkig heeft ze wel een nest gehad waarvan we 1 teefje hadden gehouden, onze Adah dus. Ze leek veel op onze Trieneke, zowel uiterlijk (allebei ee-geel) als doen en laten.
Ook Adah kreeg een nest, maar een teefje zat daar niet bij en een 2e nest kon niet omdat 1 van haar zoons epilepsie kreeg.
We stonden inmiddels op de wachtlijst en toen we bericht kregen dat we aan de beurt waren, wilden we eerst nog wachten, want er waren plannen om naar Engeland te gaan, voor het eerst zonder hond die bij onze en haar zoon zou gaan logeren, maar we besloten toch voor een pup te gaan en dat werd (Do) Fija .....

[karin73]

Ik ken de Smous ongeveer even lang als mijn echtgenoot, sinds 1991 Ik kreeg het totaalpakketje zullen we maar zeggen. Kort nadat ik hem leerde kennen kocht zijn tante (Fredie) een pc en wilde daar dingen voor "de club" op gaan doen. En wie kon daar beter helpen dan haar lieve neefje.
Samen togen wij naar (toen nog) Hoofddorp en daar leerde ik Tekla en Ties kennen.
Ook bij de oma van Gerrit liep toen nog een smousje rond.
Ik was verkocht, maar moest nog aan de studie, niet praktisch, dus geen hond in huis. Wel twee katten.
Na de studie eerst fulltime werken en daarna twee dochters. Toen de jongste een jaar of zes was en Gerrit inmiddels, wegens ziekte, fulltime thuis was, vonden we het een geschikt moment om ons op de wachtlijst te laten zetten.

In 2009 is Suske bij ons komen wonen, de dochter van Do-Fija van Loes.
Bij haar tweede dekpoging, vorig jaar, is er één levend pupje geboren. Die jonge dame is bij ons blijven wonen, onze ondeugende Fien.
Voorlopig zal het hier ook wel bij blijven, want bij Gerrit gaat het lopen en bukken wat moeilijker en dat zijn toch noodzakelijke vaardigheden voor het uitlaten van de honden. Niet meer / weer op de wachtlijst voor een puppy dus, maar misschien dat het ook nog zo ver komt, dat we voor een (ook niet meer zo snelle) oudere herplaatser op de wachtlijst gaan.
Voor nu maar gewoon genieten van onze dames.

[Trix]

Wij hebben twee norwichterriers gehad , idd klein maar ook geweldig ras.
Alleen ja ... Het blijven terriërs .

[e kuilboer]

Leuk om te lezen hoe iemand nou "op een smousje" komt
Wij hebben 2 Golden Retreivers gehad, na elkaar. Maar eigenlijk "ken" ik de Smoushond al heel erg lang. Vrienden van ons hadden er 1. Een vreselijk leuk en lief beest, maar toendertijd niet echt bij stilgestaan dat we zelf ook een Smousje wilden. We hadden immers onze handen vol aan de vreselijk lieve knuffel, onze Golden Dusty. Hij is 13 jaar geworden en gedroeg zich bijna tot het einde als een puber hihi! De laatste Golden hebben we "gered" zeg maar. Hij was als pup gekocht omdat hij zo leuk was, grrrrr, daar had je weer zo'n stel. Manneke werd groter en 'wilder' en werd toen maar in een kennel in de tuin gezet. En vervolgens 1 1/2 jaar aan zijn lot overgelaten. Toen ze besloten om er toch maar een gezinshond van te maken konden ze hem niet aan. Kon niet aan de riem lopen, kende al helemaal zijn naam niet (Lex) en was overal bang voor. Oja, de bal.. DE BAL, die was heilig voor hem. De kinderen uit het gezin waren vaak aan het voetballen in de tuin en hij kon niet mee doen, snik.... Wij hebben ons best gedaan om hem alles te geven wat ie in die 1 1/2 jaar gemist had. Een heerlijke blonde wervelwind en knuffel, een superhond met maar 1 klein mankementje... meneer luisterde alleen als het hem uitkwam Nouja, dat was hem vergeven

[Trix]

Toch fijn dat jullie hem dan toch een beter leven hebben kunnen geven.

[Alida]

Tja dan ik ook maar met mijn ervaring met smous en andere honden, ik had vroeger twee dwergpoedels blacky en Zilver( waren ook zwart en grijs) omdat ik enig kind ben, vonden mijn ouders ( mijn moeder mocht niet meer zwanger worden) dat er maar huisdieren moesten komen, ze zijn 18 jaar geworden.Daarna kwamen er konijnen, eerst 1 toen 2 en dat werden er steeds meer.Mijn vader is toen begonnen met het fokken van konijnen,maar dat liep een beetje veel uit de hand, ze stonden op een gegeven moment in de keuken.Mijn moeder vond het toen welletjes en de konijnen werden door middel van advertensies in de krant verkocht, en ook de plaatselijke dierenspeciaalzaak kregen er een paar.Maarja mijn vader had de smaak zo te pakken, dat hij maar parkieten ging fokken( inmiddels waren wij ook nog verhuisd) dus een binnen en buitenverblijf werd gebouwd, en ook binnen stonden kooien met parkieten tjonge wat een herrie maken die zeg.dit heeft allemaal tussen 1974 en 1988 plaatgevonden.totdat ik in 1989 mijn man leerde kennen, hij had thuis een smoushond Tobias( zie foto in mijn album) wat een ontzettend lieve hond was dat, maar nog nooit van het ras gehoord, mijn schoonouders vertelden er wat over, en zo ben ik een heleboel te weten gekomen over het TFP.Tobias heeft ook voor nageslacht gezorgd.Tobiad is in 1997 overleden.en nu vele jaren later loopt naast onze andere dieren Koen-Kasper van Katoen rond en is dus de zoon van Bloemetje. Wij hopen dat Kasper ook voor nageslacht gaat zorgen.Mijn ouders leven niet meer. Mijn vader is in 2007 overleden en mijn moeder ongeveer een jaar geleden, hier heb ik op het forum niks over geschreven( emoties niet te baas kunnen) zij heeft Kasper nog een paar keer kunnen zien.Groetjes Alida

[Martine]

...en mijn moeder ongeveer een jaar geleden, hier heb ik op het forum niks over geschreven( emoties niet te baas kunnen) zij heeft Kasper nog een paar keer kunnen zien.Groetjes Alida

Ach...

[loes]

Kan met je meevoelen Alida.
Nadat we terugverhuisd waren naar Rotterdam ben ik op schilderles gegaan. Ik zat daar nog maar kort toen mijn moeder overleed. Heb ik ook niet aan de groep verteld. Mijn moeder heeft nog mijn prille schilderpogingen gezien ...
Wat zou ze trots op haar portret geweest zijn !

portret ma (Small) (Mobile).JPG