Wiens smous/hond is wel eens een tijdje zoek geweest?

[rini]

Doet me wel denken aan de keer dat ik in de kerk (niet uit overtuiging )zat en er gevraagd werd van wie die hond was deed net of ik gek was maar Pinkie (stabij) had me al gevonden

Gelukkig hoefde ik de dienst niet uit te zitten en ben daarna ook bijna niet meer geweest

[Erna]

Doodeng die ondernemende honden. Gelukkig is het nog steeds goed afgelopen, maar je krijgt er wel de kriebels van hoor.
Lisa is geen wegloper gelukkig, maar haar dochter Saar kan er ook wat van.
Daar hebben ze in het verleden ook al een paar keer uren naar moeten zoeken.

[Charlotte]

Oppassen op de kleinkinderen, altijd leuk!?
Gisteren lieten de blagen echter de poort open staan, wat ik niet gezien had.
Nu is onze Guusje wel meer 'zoek' in hun grote tuin, maar ze was wel in de buurt!
Maar doordat slecht hoort, duurt het vaak een poosje voor we haar vinden, dus ik was ook niet gelijk ongerust.
Gisteren kwam ze dus helemaal niet opdagen, alleen onze Stien huppelde vrolijk rond.
Nondepie, zou ze toch door die openstaande poort zijn gelopen??
Toen Peter arriveerde van zijn werk, ging hij direct al fluitend op zijn vingers (dat hoort ze n.l. wel en ik kan dat niet) op pad. Zij was toen zo'n 30 minuten weg.
Al rap was ze terug, met in haar kielzog een mevrouw op de fiets die haar had zien lopen en achterna was gereden nadat madame de sprint aan had getrokken om voor de (dichte) poort halt te houden.
Ongedeerd en wel, en wij blij natuurlijk, want ze wonen vlakbij een drukkere weg.
Wat mij verbaasd is dat Stien heel braaf op het erf is gebleven toen die poort open stond, gelukkig maar....

[Charlotte]

Toen wij laatst in Zwolle uit de auto stapten om de pups van Mila te bezoeken, lieten wij de honden nog gauw even plassen.
Peter had echter Guusjes riem aan het verkeerde ringetje van haar halsband vastgemaakt, waardoor zij haar penning met naam en telefoonnummer verloor.
Nou ja, pech gehad...
Gisteravond stond er een oproep in de telefoon, uit Zwolle. Maar wij waren pas tegen 23.00 uur weer thuis van het oppassen, te laat om terug te bellen.
Tijdens mijn ontbijt vanochtend (nu veel te vroeg om te bellen) zag ik een mail van Janneke staan.
Of wij de penning van Guusje waren verloren....
Inmiddels heb ik contact gehad met de oppas van hen, die de penning gevonden blijkt te hebben. Het dingetje is inmiddels onderweg naar Reuver.
Uitgerekend gisteren had Guusje die penning nodig gehad....
Ook die is dus weer terecht en zo gauw die door de brievenbus valt zit die ook weer aan haar halsband.

[Jeanette]

Wat een wonder dat juist de oppas die penning gevonden had!
Je hart zal wel een extra slag gemaakt hebben door het uitje van Guusje.
Nooit saai in smouzenland.

[Martina]

Poeh, dat is wel even schrikken!! Drukke weg in de buurt, een hond die niet goed meer kan horen .... Gelukkig niets gebeurt!!
Lotje is ook zo af en toe ontsnapt zonder dat wij het meteen doorhadden. Maar gelukkig hebben wij buren, die ze wel hebben zien lopen en ze terug brachten. Wij zijn sinds wij Lotje hebben aan het verbouwen (eerst de woonkamer, een aanbouw, de tuin, vanaf half september de badkamer.) Je kan zeggen wat je wil, 5 van de 10 keer blijft ergens een deur open staan en als Lotje dat doorheeft (zeker toen ze nog jonger was) laat zij de kans niet liggen om even op stap te gaan. Gelukkig wonen wij in een rustige woonwijk - maar toch, het is niet autovrij ....

[jetwolrich]

Vreselijk gevoel is dat, als je hond weg is....
Ik heb het een keer gehad toen Chiel met Beer en Indy ging wandelen.
Ik was zelf niet thuis en Chiel belde mij dat hij Indy kwijt was. Wel redelijk dicht bij huis, maar wel een provinciale weg in de buurt en een weg waar veel groot landbouwverkeer rijdt.
Ik schrok me wild, meteen naar huis gereden en voor het huis nog naar Chiel gebeld of hij haar al had gevonden. Nee, geen spoor.
Met de auto naar de plek waar hij was. Roepen, zoeken, Beer stond er wat beduusd bij....
Oké, dan maar naar huis en hopen dat ze de weg terug zou vinden. Het begon al donker te worden.
Ik stap naar binnen en wie zit er op het terras bij de deur? Indy.
Blijkbaar was ze door iemand die haar kende teruggebracht en die had haar over het hek gezet omdat er niemand thuis was. Ik ben er nooit achtergekomen wie dat is geweest. Maar ik kon mijn geluk niet op.

[Maureen]

Heerlijk zo'n alerte Smousvinder Jet!
En Charlotte heeft Guusje ook weer heelhuids thuis.
Het blijft schrikken als je er eentje kwijt bent.
Is ons meer dan eens overkomen. Onze Mijntje ging weleens op jacht en hebben we een keer in het asiel teruggevonden. De beagles waren wel vaker weg in het bos, maar ook Baukje is meer dan eens zoek geweest. Teruggevonden in een weitje, onder een gebouw met kleedkamers van de KNVB, onder een dagopvang, op een kruising.... Stijnke achter een ree aan, Dorus achter een paard dat voorbij kwam galopperen....

[Jeanette]

[Charlotte]

En gelukkig allemaal met een sisser afgelopen.
Gaat helaas ook vaak mis. Moet je toch niet aan denken.

[Maureen]

Die van ons zijn gek op bezoek, maar als er een kat door het beeld loopt net als de poort open is weet ik niet waar ze achteraan gaan............... Opletten is voor ons een tweede natuur geworden en de honden komen pas in de gang als de voordeur dicht is. Bezoek dus ook pas in de kamer als de voordeur dicht is.
De tuindeur is op slot. Niet om kinderen te weren, maar om de honden veilig binnen te houden. Voor een verdwaalde bal bellen ze wel aan en die halen we dan graag voor ze op. Niet dat dat vaak voorkomt...

[Jeanette]

Die van ons zouden zeker eens kijken in het bos rondom ons....dat is niet zo verwonderlijk. Maar als ze de weg over zouden steken....
Onze kater Pieuw is daar ook aangereden.
Alle hondjes zijn wel eens, in een loosloopstukje, langer weggeweest dan wij prettig vonden en Stapper is 's nachts eens achter de reeën aangegaan.
Maar hier blijven de poorten dicht...met een dranger.

[Charlotte]

De dames hebben gelogeerd in Belfeld, donderdagavond weggebracht en gisteravond weer opgehaald. De poort is op slot gebleven.
De penning lag gisteren in de brievenbus en zit fijn weer aan de halsband.

[Jeanette]

Prima geregeld.

[Maureen]

Mooi zo!

[wubke]

Ik wilde altijd alleen maar met de honden op vakantie. Jules was een ware Houdini, zeker als ik niet in de buurt was. Zie eerdere berichten bij dit onderwerp van mij. Ik wilde anderen niet met de ervaring opzadelen, dat mijn hond zou weglopen bij hen.
Hij is inmiddels 11, gecastreerd en een stuk relaxter. Nu durf ik het wel aan om ze thuis te laten met de inmiddels volwassen kinderen. Siem is nog nooit weggelopen, hooguit een keer naar de buren, als hun hond loops was.

[Maureen]

Tja, dat is dan ook wel een enorme verleiding