Zojuist hebben we onze eerste vervelende aanvaring met een andere hond achter de rug; de schrik zit er nog goed in...
Ik liep met de honden nog aangelijnd het bos in en daar kwam, zo uit het niets, een enorme staffordshire aangestoven die zijn tanden in Bobbie zette. Ik had nog niet eens de tijd gekregen om de riemen los te maken, dus liet de lijnen los en stond midden tussen het gevecht. Zijn baasje was nergens te bekennen en andere wandelaars keken ook alleen maar wat stom om zich heen. Omdat hij Bobbie nu vol in zijn rug beet (eerst had hij hem klemvast tussen zijn kaken boven op zijn kop) en Bobbie vreselijk begon te piepen, heb ik die hond een rotschop verkocht. Doodeng vond ik dat; het beest kwam tot mijn middel... Na een tijdje kwam er een knul van een jaar of 20 in de verte aangekuierd die alleen maar riep: "ze mogen los in het bos hoor", maar verder geen moeite deed dit gevecht te stoppen. Aangezien het een knul van het type-dat-prima-bij-zo'n-staffordshire-past was, durfde ik hem toch niet goed te zeggen wat ik van hem vond.
![shy :shy:](./images/smilies/shy.gif)
Gelukkig liet de hond na nog een schop wel los en ging er toen vandoor.
Bobbie heeft alleen een paar kleine gaatjes, maar de schrik zat (en zit er nog steeds) goed in. Overigens waarschijnlijk meer bij mij dan bij hem, want hij heeft daarna nog heerlijk gespeeld met de andere honden op het grote veld. Gelukkig had ik deze hond hier nog nooit eerder gezien, dus ik ga er van uit dat hij niet van hier was en het bezoek aan ons bos eenmalig was; ik moet er toch niet aan denken dit beest en zijn baas vaker tegen te komen.
Ik ben er overigens niet zeker van dat het een staffordshire was; die zijn volgens mij normaal een stuk kleiner dan deze, maar hij leek er wel verdacht veel op...
groet, Martine
SIGNALEMENT: