Vandaag toch maar zelf naar de cursus gegaan met Bruun. Helaas was zijn vriendin de Stabij er niet. Dus geen jonge hond om mee te spelen. Het is wel duidelijk dat Bruun in een nieuwe fase van zijn leven komt. Zo nu en dan slaat de onzekerheid even toe. Heel normaal volgens de instructeur. Hij beseft dat hij een andere plaats gaat innemen in de roedel. Gisteren tijdens de wandeling was dat ook heel duidelijk. Beer was thuis en opeens moest meneertje het met mij alleen doen in het grote bos. Luid blaffend liep hij voor mij uit. Even laten merken dat hij groot en sterk was.

Vandaag was hij ook heel blij dat hij zo nu en dan bij mij kon schuilen. Een conflict met twee honden (met gaas ertussen) was al genoeg om tussen mijn voeten te komen zitten en te wachten tot de kust weer veilig was. Dat is heel goed van hem. Hij neemt op zo’n moment geen initiatief. Laat het lekker aan mij over om te bepalen wat de juiste houding is. Dat gedrag willen we erin houden en versterken.
Geen ondoordacht gedrag en wel zelfbeheersing.
Hij werkte weer zo lekker, die Bruun.
Aan het eind van de les de “ hier” oefening. Met een snoekduik vloog hij op mij af. Een stap achteruit, Bruun zit, en de staart moet plat op de grond zijn. Dat uiterste puntje stond nog vrolijk.

En dat iets lekkers en mee naar huis.
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk