De eerste week moest ik heel veel helpen, maar nu bijna niet meer.
Stijnke vindt deze schuifjes niet zo fijn om met haar neus te schuiven en ze gebruikt haar poten bijna niet. Ze probeert dus voorzichtig een randje te pakken en ze dan te trekken. Als er dan een spleetje tussen de schuifjes zit gaat het makkelijker en lukt het met de neus. Ze loopt ook steeds om de puzzel heen om makkelijker te kunnen schuiven en maakt steeds beter gebruik van het lege plekje. Je ziet haar hersens bijna kraken, maar ze krijgt het voor elkaar.
Dorus valt erop aan met een poot en harkt fanatiek een schuifje of twee naar zich toe. Ruikt dan dat hij er eentje teveel heeft opgeschoven en duwt die met z'n neus terug. Soms bedenkt hij zelf dat hij dan om moet lopen voor de volgende, maar meestal staat hij fanatiek alles naar zich toe te harken en dat schiet niet op. Intussen heeft hij wel door dat ik aanwijzingen geef en probeert hij die op te volgen. Eerst werd hij daar heel gefrustreerd van en dacht dan dat hij op zijn kop kreeg, maar nu snapt hij wat ik bedoel en krijgt meestal met een of twee aanwijzingen de puzzel rond.
Er is nog een moeilijker versie van deze, met 16 vakjes en 15 schuifjes, maar daar zijn ze nog niet aan toe.
Morgen weer eens kijken wat er nog meer in de voorraad is
) Hij bleef harken terwijl er al geen laatje meer was. Tot ik het aanwees. Maar...hij liep nu wel uit zichzelf om het plankje heen om bij alle laatjes te kunnen.
