Wiens smous/hond is wel eens een tijdje zoek geweest?

[Charlotte]

Kan hij wél alvast oefenen .

[rini]

Tijdens het uitlaten sjokt Boy achter ons aan en kijken we af en toe achterom om te zeggen dat hij door moet lopen alleen liep hij vanavond niet meer achter ons

Wij terug om te zoeken stond er ergens een poort open en zat meneer naast de bbq aan een stukje kip

[sammydesmous]

Tijdens het uitlaten sjokt Boy achter ons aan en kijken we af en toe achterom om te zeggen dat hij door moet lopen alleen liep hij vanavond niet meer achter ons

Wij terug om te zoeken stond er ergens een poort open en zat meneer naast de bbq aan een stukje kip

ik zie het helemaal voor me.

José, Sammy & Lieveke

[yvonne]

Wat een boef! Ik zie het ook voor me

[loes]

Nou, zo sloom is 'ie dan ook weer niet

[Constance]

da's toch heerlijk bbquen!?

Brengt me op een voorvalletje van vorig jaar..
Wij ( Tony, onze jongste zoon Renzo en ik) waren 's morgens vroeg vertrokken naar een museum in Groningen. Dat is voor ons wel zo'n 3 uur rijden dus niet bij de deur.
Met het vertrouwen dat onze oudste kinderen de honden uit zouden laten die dag, hadden wij het goed geregeld....dachten we
Krijgen we in de loop van de middag telefoon van een collega van Tony dat Kita bij ons in het grote park midden op 't grote grasveld, op 'n heuvel zit. Wij Hij kon geen baasje ontdekken en het lukte hem ook niet om Kita te lokken. Kita is een allemans vriend zolang wij in de buurt zijn, zodra wij er niet zijn kan niemand haar pakken. Je kunt je voorstellen dat het bloed uit m'n gezicht trok toen wij dat telefoontje kregen.
We konden immers niet ff'tjes snel naar huis om haar te gaan halen.
De kinderen waren telefonisch niet bereikbaar. We hebben toen mijn zus gebeld en zij is gaan zoeken in het park naar haar maar kon haar niet vinden.
Toen ze even later bij mij thuis ging kijken zat ze plots binnen Blijkbaar waren de kinderen Kita vergeten mee te nemen vanuit het park, de herders wel, die wijken ook geen seconde van je zijde maar Kita is altijd op jacht in de struiken.
Gelukkig hadden de kinderen Kita toch opeens gemist in huis en zijn ze haar alsnog gaan halen. Nou , ik kan je vertellen dat ik helemaal opgelucht was toen we dat telefoontje kregen.

[yvonne]

Wat zul jij je ongerust hebben gevoelt! Wat een opluchting als je dan hoort dat ze veilig thuis zit!

[sammydesmous]

Wat een angst zul je gevoelt hebben. Dan is Groningen wel heel ver weg. Maar wat zul je opgelucht geweest zijn na het laatste telefoontje.

José, Sammy & Lieveke

[Martine]

Die Boy!

En wat voel je je machteloos als je hoort dat 3 uur verderop je hond zich niet wil laten vangen...

Zo heb ik hier een keer meegemaakt dat de kinderen met de honden naar het bos (300 m. verderop) gingen en ik ineens meende te horen dat er een hond voor de deur stond te blaffen... Bobbie was op eigen houtje naar huis gelopen; levensgevaarlijk, want hij moet daarvoor een drukke straat oversteken. Gelukkig is het goed gegaan...
Ik ben toen naar het bos gefietst en zag dat de kinderen redelijk in paniek waren, omdat ze Bobbie nergens konden vinden; ze durfden zonder hem natuurlijk niet naar huis te gaan.
Hij heeft het daarna gelukkig nooit meer gedaan; waarom hij dat die ene keer wel deed zal altijd wel een raadsel blijven...

[Erna]

ha, ha, Boy lust wel een kippetje.

Wat een schrik Constance, daar moet je inderdaad niet aan denken. En dan zit je ook nog zo'n eind van huis.

[yvonne]

Senna gaat ook zo met een ander mee Weliswaar tot nu toe alleen als er andere honden bij zijn, maar toch....... Ik zal ook nooit een penning met haar naam om d'r nek doen.

[gerrymoerkens]

Pebbles is een keer weggelopen toen ze werd uitgelaten bij haar logeeradres. Ze schrok ergens van en ging ervandoor. Om weer bij het logeeradres te komen is ze twee drukke straten overgestoken. Ze waren haar nog in het bos aan het zoeken toen ze alwwer achter bij het tuinhekje stond.Gelukkig heb ik er niks van geweten, wij waren op vakantie in Amerika. Gerry.

[Jeanette]

Brr...ja..logeeradressen zijn berucht!

Sam en Ayla liepen eens midden in den Burg, op een vluchtheuvel.
Ze waren een dagje bij vrienden.
De zoon van die vrienden zag ze zomaar lopen....
Bleek dat ze door het kattenluik konden.
Even aan de wandel...op zoek naar ons denk ik.

[Erna]

Bah Gerrie en Jeanette, wat zullen jullie achteraf geschrokken zijn.

[Charlotte]

Helaas komen dat soort dingen vaak genoeg voor.
Heel akelig als je hond zoek is.

[Maureen]

Ik zie al dat jullie ook met zulke verhalen bekend zijn.
Onze eerste Smous, Mijntje, ging geregeld met de Beagle op jacht. Dan waren ze soms uren weg.
Als de Beagle eerder terug was, hadden we Mijntje ook zo weer. We hoefden de Beagle alleen met de neus weer op het spoor te zetten. Dan gaf ze luid (een soort loeien/ trompetteren) en daar kwam Mijntje dan stralend opaf.
Andersom werkte helaas niet. Mijntje blafte niet op commando.
Toen we net verhuisd waren en nog geen nieuwe naampenning hadden, zijn we Mijntje uren kwijt geweest. Ze reageerde niet op Mascha's geluid en was helemaal nergens meer te vinden.
Visioenen van plat gereden Mijntje, Mijntje onder de grond vast in een konijnenhol, Mijntje ergens opgesloten per ongeluk en er niet meer uit kunnen, Mijntje vast ergens in prikkeldraad..... Uren heb ik lopen roepen en zoeken.
Ten einde raad ben ik naar huis gereden en heb Amivedi en het asiel gebeld.
Bij het asiel reageerden ze heel opgelucht: "o, zie je wel, ik wist wel dat het een bekende soort is. Het is een Smousje. Geen penning om, anders hadden we wel gebeld. Die zit hier al een paar uur. Is door de dierenambulance gebracht omdat ze zich niet liet vangen en bij de vuilnisbakken rondscharrelde. Nee ze mankeert niks.
Als je er in 10 minuten kunt zijn mag ze vandaag nog naar huis. Anders zijn we gesloten voor de nacht.
Gelukkig waren ze ook na 11 minuten nog open!

[wubke]

Onze Jules heeft er ook een handje van om mij te zoeken........al diverse keren alleen op pad gegaan. En toen hij nog niet gecastreerd was, ook als er loopse teven in het dorp waren.

2 weken terug was ik aan het werk op school, ik moest nog wat op de computer doen. Komt de conciërge naar mij toe met de vraag, of ik de hond kende die al een tijdje bij school rondscharrelde..........Ja hoor, dat is mijn hond...Jules dus.
Ik dacht nog even dat Geert bij zijn vriendinnetje was, die woont in dezelfde straat als de school en zij hebben ook een hond. Gezellig samen de honden uitlaten, maar ik zag Geert nergens......
Toen ik hem belde met de vraag waar hij was, antwoordde hij dat ze Jules aan het zoeken waren. De poort had open gestaan hij Jules was weg.
Ik kon hem melden dat Jules mij al gevonden had, maar dat ik hier niet blij van werd.
Toegangsweg naar het dorp, spoorlijn overgestoken. En volgens mij leeft Jules in de veronderstelling dat iedereen wel voor hem opzij gaat of op hem wacht, tot dat dus een keer niet gebeurt. Rare hond......

[Maureen]

O, je schrikt je toch iedere keer weer een bult!
En hij natuurlijk alleen maar blij dat hij je gevonden heeft.......

[rini]

Daar kan inderdaad echt om worden maar gelukkig heeft Jules een hele goeie neus

[Jeanette]

Brrr......
Sam en Ayla waren eens, bij de oppas, door het kattenluik ontsnapt.
Liepen op een vluchtheuvel van een van de drukste straten op Texel.

Onze oude hond Bilbo ging (ontsnapte) zelf alvast, richting onze vriendin, als we haar meenamen naar het werk.
Die belde dan op....'de koffie is klaar en Bilbo is er al'.

Blijft doodeng.