Daarom fan van smous

[Monique]

Grappig Wendy, dat zijn precies de redenen waarom wij bij de smous gekomen zijn: het karakter van de labrador met het uiterlijken formaat van de cairnterrier: dat is voor ons de smous geworden

[Jeanette]

Wij zochten eigenlijk een cairnterrier
Maaar in '87 zaten wij eens op een camping.............en daar kwam een smous voorbij.
Liefde op het eerte gezicht.
Wat ons vooral trok, behalve het leuke uiterlijk, was, dat de smous minder fel is dan de cairn. Al verschit dat enorm per hond natuurlijk. Minder terriër achtig in ieder geval.
En nu we Stapper hebben en het al net zo'n zoete hond is als onze oude smousjes, ...............................
Tot nu toe speelt hij werkelijk met alle andere honden, ook de, doe- maar- voorzichtig -want- hij -wil -wel -eens -bijten types. Sam was ook zo weinig berdreigend. Onze hondentherapeut noemden we hem wel eens. Nou Stapper begint er al aardig op te lijken. Wel drukker, maar ach.........
Ayla was iets minder goed van vertrouwen (vreemde kerels achter je aan :x *), maar net zo'n heerlijke schat.

[loes]

Toen we voor het eerst een hond wilden (ruim 30 jaar geleden) kwamen we ook op de wat kleinere terriërs uit, dus op de Winner ze eens "in het echt" bekeken. De borderterriër vonden we ook wel leuk, maar toch wat kaal, dus voor ons werd het ook een cairn. Op een clubmatch zagen we een smous en we waren gelijk verkocht: dat was nu precies de hond die we bedoelden! Ook toen was er al een wachtlijst, dus toen onze cairn 16 maanden was kwam onze 1e smous, Trieneke (Catrijn) erbij. Een hondje met een heel zacht karakter, daar is Adah een "macho" bij. De 2 hondjes zijn ruim 16 jaar samen geweest, een heel goede combinatie, de fellere cairn en het doetjes-smousje. We verloren ze een paar maanden na elkaar, nadat we het jaar daarvoor onze beide oude katten hadden moeten laten inslapen. Dus hadden we zo iets van: nu even geen andere honden of katten (de knaagdierensectie was nog goed gevuld). Wat betreft de katten hebben we het tot voor kort volgehouden, maar 1 vakantie zonder hond was meer dan genoeg. Op het smouzenweekend in Schaijk bleek Otje gedekt en hoewel we al voor een nest eerder in aanmerking kwamen, wilden we er graag 1 van Otje en dat werd dus Norma, een smous qua karakter tussen onze cairn en smous Trieneke in.

[Ariënne]

Dat zal een treurig lege periode geweest zijn: zonder de katten en de twee honden, Loes. Gelukkig kwamen er toch weer smousjes èn katten.

Via Toepoels honden encyclopedie kwamen wij destijds uit op een smous. daar stond ook wel een heel positief verhaal in, dacht ik. En dat rommelige uiterlijk sprak me ook aan. Eindelijk kregen we uiteindelijk smous Beppie: onze eerst hond.
Vanaf samenwoontijd tot nu hebben we altijd katten gehad. (Helaas ook al 5 verloren door ziekte en aanrijden.) Nu nog een: Saartje van 11 jaar.

[Bianca]

Wij zijn bij toeval bij een smous uitgekomen. Ik ben van huis uit met honden opgegroeid en daarom wou ik ook toen ik op mijzelf ging wonen een hond. Alleen ik werkte 40 uur en mijn man 38 uur, dus dan kies je niet voor een pup, tenminste wij niet. Wij wouden dan ook een oudere hond uit het asiel die het gewend was om overdag alleen te zitten en zo kwamen we via via bij een smouseneigenaar terecht, die afstand van haar wou doen. Sindsdien zijn we verliefd geworden op het ras en wouden er altijd nog eentje, maar vonden er nooit 1. Totdat ik een poosje terug de vereniging tegenkwam en de wachtlijst. Nu staan wij sinds eind juni op de wachtlijst en wachten geduldig tot we aan de beurt zijn.

[Renate]

De nieuwe danspartner van Martijn viel als een blok voor Phoebe toen ze voor het eerst bij ons kwam. Ze zal eerdaags wel op de wachtlijst staan.
En gisteren kwam er een stap-vriendin van Martijn op visite die ook wel oren had naar een smous.

Ze zijn gewoon onweerstaanbaar!

[Erna]

Ze zijn gewoon onweerstaanbaar!

Ja.
Groetjes, Erna.

[Jajo]

Hoe heb ik in hemelsnaam een vizsla kunnen kiezen!
Hoe heb ik die onweerstaanbare smous kunnen weerstaan!

Welterusten, ik zal er eens een nachtje over slapen.
Groetjes, Jozé

[Jeanette]

Lekker tegen je aanhouden, ogen dicht en diep inhaleren.......dan weet je weer waarom.
Vier poten en een staart, hoera

[Renate]

Één blik op dat koppie en je weet het weer, Jozé!

[Charlotte]

Toen wij net getrouwd waren werden wij verliefd op de toen in de "mode" zijnde Bobtail. Maar omdat die veel te groot was voor in ons kleine huisje, kozen we voor een Bearded Collie. Een hele lieve hond, die we ruim 12 jaar bij ons hebben gehad. Deze hond had wel een heel bewerkelijke vacht, en aan borstelen kwamen wij doordat ons gezin steeds groter werd, steeds minder toe. Op het laatst moesten wij haar zelf laten scheren!
Toen zij wegviel zijn we drie jaren hondloos geweest, maar toen begon het toch weer te kriebelen, en gingen we op zoek naar een kleinere hond met een minder bewerkelijke vacht, maar wel met een vrij karakter. Iemand tipte ons over de Smous, nooit van gehoord, maar gingen op zoek. Er bleek zelfs een Smousje in Reuver te wonen, Elco Monty van Berolda. Ondanks dat hij nét geplukt was, vielen wij als een blok voor hem. En ik moet heel eerlijk zeggen, dat de vraagprijs ons ook heel erg beviel.
Ook wij moesten aan de wachtlijst geloven, maar wonder boven wonder konden wij een half jaar later geheel onverwachts een hondje ophalen in Oosterhesselen (bij Emmen).
Dat was dus onze Finny,en was een schot in de roos.

Charlotte

[Maria]

Ik viel op de smous in 1977 door het tomeloze enthousiasme van Riek Barkman, die op 'Beestenspul', een dierenmanifestatie in Leiden, acte de presence gaf, met haar Tuuntje en met diens dochter, Amber. Ook waren er nog een aantal andere smousjes van het eerste uur. Die dag wilde ik me oriënteren op een aantal hondenrassen, dat er in ieder geval natuurlijk van uiterlijk uit moest zien. Ik wilde geen ziek gefokt ras, geen gecoupeerd ras, geen ras met rare extremiteiten, zoals bijv. puilende ogen door de te korte snuit van een pekingees en dergelijke rassen. Ik wilde een ongecompliceerde hond wat karakter betrof, want de hond zou mee moeten kunnen naar school (tsja, dat zou nu onbestaanbaar zijn! In die tijd kende men het verschijnsel allergie voor honden niet).
Opvallend was de vriendelijke, maar opgetogen manier van doen van de smousjes, Riek vertelde honderd uit op die dag en zo liep ik warm voor haar terugfokplannen. Ook Naomi,mijn dochter van toen 8 jaar was de verdere dag daar niet weg te slaan. Tot die dag had ik nooit van de Smoushond gehoord. Na 1,5 jaar was ik aan de beurt en haalde mijn eerste smousje op in Biddinghuizen, Sacha van Abraas.

[Ariënne]

Maria, wat leuk om te lezen hoe dat bij jou en je oudste gegaan is. Goh, via mevr. Barkman!
Grappig ook: mee naar school.... Ik deed ooit de Sociale Academie (in R'dam) en in die tijd ('75-'79) was het ook normaal een hond mee te nemen. (Naast breien en roken in je groep.) Zó heb ik kennisgemaakt met een smousachtig hondje, die indruk op mij maakte. Misschien was het er wel één. (Het baasje heette trouwens Nina.)

[Maria]

Oei, foto is een beetje groot. Niet goed opgelet!

[Ariënne]

Het is een plaatje! De foto en de twee fotomodellen.

[aboonk]

Ik ben als het ware opgegroeid met een smous. Toevallig ook in 1977 merkte mevrouw Barkman op dat de hond van onze buren wel heel erg veel leek op een hollandse smous en vroeg hun of ze er een nestje mee wilde hebben. Die hond kwam trouwens uit een asiel op Curaçao. Ik was toen 12 jaar. Tja, je weet hoe dat gaat een nestje naast kinderen. Toe nou mama, mogen we een hondje? En zo is de eerste smous Lex in mijn leventje gekomen. Sindsdien is het haast ondenkbaar voor mij om een ander ras in huis te hebben.

[Jeanette]

Tjonge...dan heb je wel echt aan de basis van ons fokprogramma gestaan...heel bijzonder.

[aboonk]

Nou ja, mijn ouders dus eigenlijk.

[Alma]

héé Annelies,zo ging het bij ons ook begin jaren 70, wij hadden een soort grijze Boomer (heette Peter.......mijn zoon nu ook.....het kan raar gaan) uit het asiel en ook hij is toen door mevr. Barkman opgemerkt en is er mee gaan fokken en uit dat nestje kregen we dan een smousje.
Ook ik blijf aan de smous hangen.
groetjes, Alma

[Erna]

Leuk al die verhalen uit het eerste uur van het terugfokprogramma.
Mooie foto Maria.
Zelf ben ik gevallen voor de Smous in 1990. Lang niet van af het begin, maar toch al weer bijna 20 jaar.